De rechter spreekt : 3-2014
Strenge straffen voor roofvogelsmokkelaars
Na lang en uitgebreid onderzoek, waaraan de Federale politie van Gent en Brussel, het Agentschap voor Natuur en Bos, CITES*-autoriteiten en het Koninklijk Belgisch Instituut voor Natuurwetenschappen meewerkten, werden 4 vogelhandelaars in de kraag gevat. Het onderzoek strekte zich uit tot verschillende buurlanden.
De vier hadden een lucratieve handel opgezet in beschermde vogels. Ze kochten in het wild gevangen beschermde vogels, meestal uit het buitenland op, en wisten die met gefraudeerde documenten wit te wassen tot zogezegd gekweekte vogels, die mochten verhandeld worden. De bende specialiseerde zich in roofvogels, zoals Afrikaanse en Amerikaanse zeearenden, boomvalken, dwergarenden, grijze wouwen, havikarenden, keizerarenden, kleine torenvalken, laplanduilen, rode wouwen, roodpootvaIken, slechtvalken, smellekens, sneeuwuilen, steenarenden, velduilen en zwarte wouwen. Maar ook voor andere zeldzaamheden zoals grote trappen of lepelaars kon je bij hen terecht.
De vier beklaagden werden veroordeeld voor het deel uitmaken van een criminele organisatie met vertakkingen in onder meer Spanje, het Verenigd Koninkrijk, Oostenrijk, Duitsland, Frankrijk en Nederland.
Enkele leden waren gespecialiseerd in het zoeken en leegroven van nesten; anderen stonden in voor het uitbroeden van de eieren en het opkweken van de vogels. De aanvraag van CITES-certificaten die later vervalst weden werd gespreid over de vier leden om de aantallen aannemelijk te doen lijken. Eén van de beklaagden was zelfs lid van de federale politie. De volières van de hoofdbeklaagde werden voorgesteld als 'MerIin Zoo', dit alles met het oog op het verkrijgen van geloofwaardigheid en toegang tot afnemers in binnen- en buitenland, waaronder de Belgische dierenparken.
De rechtbank benadrukte dat de beklaagden, door eieren en kuikens van reeds zeer kwetsbare populaties aan de natuur te onttrekken, een rechtstreekse en onomkeerbare aanslag op de biodiversiteit pleegden.
De hoofdbeklaagde werd veroordeeld tot een gevangenisstraf van 4 jaar, waarvan 1 jaar met
uitstel en tot een geldboete van 90.000 euro. Er werd ook een bedrag van 515.800 euro aan illegale vermogensvoordelen verbeurd verklaard. De echtgenote van de hoofdbeklaagde, die enkel terechtstond voor deelname aan de witwasfeiten, werd veroordeeld tot een geldboete van 2.750 euro. Voor het witwassen werd ten aanzien van de hoofdverdachte en zijn echtgenote ook nog eens de verbeurdverklaring van een onroerend goed en een bedrag van 207.655,35 euro uitgesproken.
De rechterhand van de hoofdbeklaagde, op het ogenblik van de feiten lid van de federale politie te Gent, werd veroordeeld tot een gevangenisstraf van 18 maanden met uitstel en tot een geldboete van 30.000 euro. De derde beklaagde werd veroordeeld tot een gevangenisstraf van 1 jaar met uitstel (behoudens de voorhechtenis) en tot een geldboete van 12.000 euro. De vierde beklaagde, die enkel werd vervolgd wegens valsheid in geschrifte en gebruik van valse stukken, werd veroordeeld tot een gevangenisstraf van 2 jaar, waarvan 1 jaar met uitstel, en tot een geldboete van 12.000 euro.
Alle in beslag genomen vogels werden op grond van de CITES-wet verbeurd verklaard en toevertrouwd aan de Belgische CITES-autoriteit.
In deze zaak stelde onder meer Vogelbescherming Vlaanderen zich burgerlijke partij. Haar vordering werd door de rechtbank ontvankelijk verklaard, maar de gevorderde morele schadevergoeding van 15.000 euro werd gereduceerd tot 1 symbolische euro.
De vier hadden een lucratieve handel opgezet in beschermde vogels. Ze kochten in het wild gevangen beschermde vogels, meestal uit het buitenland op, en wisten die met gefraudeerde documenten wit te wassen tot zogezegd gekweekte vogels, die mochten verhandeld worden. De bende specialiseerde zich in roofvogels, zoals Afrikaanse en Amerikaanse zeearenden, boomvalken, dwergarenden, grijze wouwen, havikarenden, keizerarenden, kleine torenvalken, laplanduilen, rode wouwen, roodpootvaIken, slechtvalken, smellekens, sneeuwuilen, steenarenden, velduilen en zwarte wouwen. Maar ook voor andere zeldzaamheden zoals grote trappen of lepelaars kon je bij hen terecht.
De vier beklaagden werden veroordeeld voor het deel uitmaken van een criminele organisatie met vertakkingen in onder meer Spanje, het Verenigd Koninkrijk, Oostenrijk, Duitsland, Frankrijk en Nederland.
Enkele leden waren gespecialiseerd in het zoeken en leegroven van nesten; anderen stonden in voor het uitbroeden van de eieren en het opkweken van de vogels. De aanvraag van CITES-certificaten die later vervalst weden werd gespreid over de vier leden om de aantallen aannemelijk te doen lijken. Eén van de beklaagden was zelfs lid van de federale politie. De volières van de hoofdbeklaagde werden voorgesteld als 'MerIin Zoo', dit alles met het oog op het verkrijgen van geloofwaardigheid en toegang tot afnemers in binnen- en buitenland, waaronder de Belgische dierenparken.
De rechtbank benadrukte dat de beklaagden, door eieren en kuikens van reeds zeer kwetsbare populaties aan de natuur te onttrekken, een rechtstreekse en onomkeerbare aanslag op de biodiversiteit pleegden.
De hoofdbeklaagde werd veroordeeld tot een gevangenisstraf van 4 jaar, waarvan 1 jaar met
uitstel en tot een geldboete van 90.000 euro. Er werd ook een bedrag van 515.800 euro aan illegale vermogensvoordelen verbeurd verklaard. De echtgenote van de hoofdbeklaagde, die enkel terechtstond voor deelname aan de witwasfeiten, werd veroordeeld tot een geldboete van 2.750 euro. Voor het witwassen werd ten aanzien van de hoofdverdachte en zijn echtgenote ook nog eens de verbeurdverklaring van een onroerend goed en een bedrag van 207.655,35 euro uitgesproken.
De rechterhand van de hoofdbeklaagde, op het ogenblik van de feiten lid van de federale politie te Gent, werd veroordeeld tot een gevangenisstraf van 18 maanden met uitstel en tot een geldboete van 30.000 euro. De derde beklaagde werd veroordeeld tot een gevangenisstraf van 1 jaar met uitstel (behoudens de voorhechtenis) en tot een geldboete van 12.000 euro. De vierde beklaagde, die enkel werd vervolgd wegens valsheid in geschrifte en gebruik van valse stukken, werd veroordeeld tot een gevangenisstraf van 2 jaar, waarvan 1 jaar met uitstel, en tot een geldboete van 12.000 euro.
Alle in beslag genomen vogels werden op grond van de CITES-wet verbeurd verklaard en toevertrouwd aan de Belgische CITES-autoriteit.
In deze zaak stelde onder meer Vogelbescherming Vlaanderen zich burgerlijke partij. Haar vordering werd door de rechtbank ontvankelijk verklaard, maar de gevorderde morele schadevergoeding van 15.000 euro werd gereduceerd tot 1 symbolische euro.
*CITES, de Conventie in Internationale Handel in Bedreigde Soorten is een overeenkomst tussen 172 landen die de handel in bedreigde plant- en diersoorten regelt. Voor de meer dan 800 meest bedreigde soorten is er een handels- en transportverbod. Voor 25.000 andere bedreigde soorten zijn er speciale vergunningen, CITES-documenten, nodig. O.a. met dit soort documenten sjoemelden de veroordeelde dierenhandelaars.
Meer weten over CITES: http://www.belgium.be/nl/leefmilieu/biodiversiteit_en_natuur/bedreigde_diersoorten/internationaal/
of www.cites.org (Engelstalig)
Meer weten over CITES: http://www.belgium.be/nl/leefmilieu/biodiversiteit_en_natuur/bedreigde_diersoorten/internationaal/
of www.cites.org (Engelstalig)
Openbaarheid van bestuur over rookverbod
Christoph Meussen, journalist, wou weten welke cafés in 2013 het rookverbod aan hun laars lapten. Op 5 februari 2014 vroeg hij een kopie van de lijst van cafés die in 2013 in overtreding waren aan de Federale OverheidsDienst FOD. Die weigerde. De lijst zou een vertekend beeld geven, gaf de FOD als uitleg. De slechtste leerlingen staan er niet op, omdat ze een dossier bij het parket hebben. En andere cafés zijn imiddels misschien rookvrij, zodat een publicatie voor onnodige wrevel zou zorgen.
Meussen was niet tevreden met het antwoord en diende een klacht in bij de beroepscommisssie voor de toegang tot milieuinformatie. Die oordeelde dat er duidelijk sprake was van een publiek belang, en beval de FOD de gegevens vrij te geven. Die weigerde nogmaals en ging op haar beurt in beroep bij de Raad van State. Maar ook de Raad van State schaarde zich achter Meussen en beval de gegevens vrij te geven.
Pol Deltour van de Vlaamse Vereniging van journalisten: ‘De openbaarheid van bestuur moet zo verregaand mogelijk worden toegepast. Het is aan de journalist om genuanceerd met de informatie om te springen’.
Tijdens de eerste 4 maanden van dit jaar schreef de FOD Volksgezondheid al 500 pv’s uit tegen cafébazen die het rookverbod niet naleefden. Ze riskeren boetes tot 12.000 euro en zes maanden sluiting.
Meer weten over openbaarheid van bestuur: klik hier
Meussen was niet tevreden met het antwoord en diende een klacht in bij de beroepscommisssie voor de toegang tot milieuinformatie. Die oordeelde dat er duidelijk sprake was van een publiek belang, en beval de FOD de gegevens vrij te geven. Die weigerde nogmaals en ging op haar beurt in beroep bij de Raad van State. Maar ook de Raad van State schaarde zich achter Meussen en beval de gegevens vrij te geven.
Pol Deltour van de Vlaamse Vereniging van journalisten: ‘De openbaarheid van bestuur moet zo verregaand mogelijk worden toegepast. Het is aan de journalist om genuanceerd met de informatie om te springen’.
Tijdens de eerste 4 maanden van dit jaar schreef de FOD Volksgezondheid al 500 pv’s uit tegen cafébazen die het rookverbod niet naleefden. Ze riskeren boetes tot 12.000 euro en zes maanden sluiting.
Meer weten over openbaarheid van bestuur: klik hier
Geen echte celstraf voor Koala-activist
Jonathan Moylan, een Australische Belg, kwam op voor de bescherming van het Leard States Forest, een bos op een 500 km van Sydney. Het bos huisveste o.a. een populatie koala’s.
De mijnbouwgigant Whitehaven Coal wilde in dat bos een nieuwe openluchtmijn starten.
De protestacties van Moylan en kompanen vonden echter weinig weerklank in de pers. Maar Moylan kreeg een slim idee: hij stuurde een ludiek persbericht, zogezegd van de Australische bank ANZ, één van de geldschieters voor de nieuwe mijn. In dat bericht schreef Moylan dat de lening niet zou doorgaan. ‘We willen onze klanten geruststellen. Hun bank investeert niet in een project met grote gevolgen voor de boeren en onaanvaardbare milieuschade’ aldus het verzonnen persbericht.
Onoplettende journalisten namen het bericht over. De aandelen van Whitehaven Coal doken in het rood. In een mum van tijd kelderde de koers met 216 miljoen euro.
De Australische beurswaakhond Asic kon er niet om lachen en sleepte Moyland grommend voor de rechter wegens koersmanipulatie. De milieuactivist riskeerde een celstraf van 10 jaar en een boete van 500.000 dollar.
Steunbetuigingen van over de hele wereld liepen binnen voor Moylan, o.a. van de denker Noam Chomsky en de schrijver J.M. Coetzee.
Op 25 juli veroordeelde de rechtbank van het Australische hooggerechtshof in Sydney Moylan tot een gevangenisstraf van 20 maanden, met uitstel. Dat wil zeggen dat Moylan niet echt de bak in moet, als hij zich de volgende twee jaren gedeisd houdt.
In de rechtszaak pleitte Moylan schuldig. Een goede zet, zo bleek, want de rechter hield rekening met de spijtbetuigingen, die Moylan in een brief had neergeschreven. Na het betalen van een borg van 1000 dollar, stapte Moylan als een vrij man de rechtszaal uit.
Een beetje wrang: net in de week voor de uitspraak van het Hooggerechtshof in de zaak Moylan schaftte de Australische regering de CO2-taks af. In het land dat van alle ontwikkelde landen het meeste vervuiling uitstoot. De liberale premier Tony Abott zwoor bij zijn aanstelling ‘een in bloed gedrenkte eer om de taks af te voeren’, en na acht jaar hoog oplopende politieke twisten slaagde hij er eindelijk in. Proficiat Tony.
De mijnbouwgigant Whitehaven Coal wilde in dat bos een nieuwe openluchtmijn starten.
De protestacties van Moylan en kompanen vonden echter weinig weerklank in de pers. Maar Moylan kreeg een slim idee: hij stuurde een ludiek persbericht, zogezegd van de Australische bank ANZ, één van de geldschieters voor de nieuwe mijn. In dat bericht schreef Moylan dat de lening niet zou doorgaan. ‘We willen onze klanten geruststellen. Hun bank investeert niet in een project met grote gevolgen voor de boeren en onaanvaardbare milieuschade’ aldus het verzonnen persbericht.
Onoplettende journalisten namen het bericht over. De aandelen van Whitehaven Coal doken in het rood. In een mum van tijd kelderde de koers met 216 miljoen euro.
De Australische beurswaakhond Asic kon er niet om lachen en sleepte Moyland grommend voor de rechter wegens koersmanipulatie. De milieuactivist riskeerde een celstraf van 10 jaar en een boete van 500.000 dollar.
Steunbetuigingen van over de hele wereld liepen binnen voor Moylan, o.a. van de denker Noam Chomsky en de schrijver J.M. Coetzee.
Op 25 juli veroordeelde de rechtbank van het Australische hooggerechtshof in Sydney Moylan tot een gevangenisstraf van 20 maanden, met uitstel. Dat wil zeggen dat Moylan niet echt de bak in moet, als hij zich de volgende twee jaren gedeisd houdt.
In de rechtszaak pleitte Moylan schuldig. Een goede zet, zo bleek, want de rechter hield rekening met de spijtbetuigingen, die Moylan in een brief had neergeschreven. Na het betalen van een borg van 1000 dollar, stapte Moylan als een vrij man de rechtszaal uit.
Een beetje wrang: net in de week voor de uitspraak van het Hooggerechtshof in de zaak Moylan schaftte de Australische regering de CO2-taks af. In het land dat van alle ontwikkelde landen het meeste vervuiling uitstoot. De liberale premier Tony Abott zwoor bij zijn aanstelling ‘een in bloed gedrenkte eer om de taks af te voeren’, en na acht jaar hoog oplopende politieke twisten slaagde hij er eindelijk in. Proficiat Tony.