Eigenaar ’s werelds grootste privé-natuurreservaat overleden
De naam zal je misschien niet veel zeggen, maar Tompkins was de eigenaar en beheerder van het natuurreservaat Pumalin in Chili. 2900 vierkante kilometer natuurgebied, groter dan het Groothertogdom Luxemburg.
Wat als iemand die zwemt in het geld gek is op natuur? Tompkins liet ons zien wat er dan gebeurd.
De jonge Tompkins, geboren nabij New York, was een rebelse hippie. Op zijn 17de werd hij van school gegooid. Al liftend trok hij door Amerika. De knappe dame die hem een lift gaf in Californië, Suzie, zou zijn eerste vrouw worden. Samen openden ze in 1963 in San Francisco een winkel in outdoorkledij: The North Face. In 1969 verkochten ze de zaak om expedities naar Zuid Amerika te maken. Bergtoppen beklimmen, trektochten, en in een gammel VW-busje rondtoeren in Patagonië.
Terug in Californië startten ze een nieuwe kledingzaak: Esprit de Corps, later Esprit. Het merk slaat aan en Tompkins verovert de halve wereld. De rebel wordt multimiljonair, maar zijn zin voor avontuur verliest hij niet.
Het boek ‘Deep ecology: living as nature mattered’ dat dieper ingaat op de filosofie van de Noorse ecologist Arne Naess slaat hem van zijn paard. De Noor weerlegt het recht van de mens om de natuur te exploiteren. De mens maakt deel van de natuur, maar heeft geen bevoorrechtte positie. Naess wil de mens en natuur weer in harmonie brengen.
Tompkins gaat niet langer kleren verkopen, wat hij voortaan als een symbool van intellectueel lege consumptie ziet. In 1990 verkoopt hij Esprit voor 150 miljoen dollar en keert terug naar Patagonië. Hij begint er grond op te kopen om de natuur te herstellen. Zijn eerste aankoop, in 1990, een 162 vierkante kilometer wouden, meren, Andesbergen en fjorden, kost 600.000 dollar. Hij doopt zijn natuurpark Pumelin, naar de Poema waarvoor hij het biotoop wil herstellen.
Douglas koopt boeren uit, verbiedt veeteelt, zegt bosbouwers de wacht aan, blokkeert zalmkwekerijen en torpedeert de aanleg van dammen voor hydro-electrische centrales. Dar roept natuurlijk verzet op.
Gestaag groeit het natuurgebied. Op een gegeven moment snijdt het reservaat Chili dwars door midden, van de kust tot de Argentijnse grens. De Chileense militairen verdenken hem ervan een soort Amerikaanse invasie voor te bereiden. Ministers beschuldigen hem in zijn reservaat een Zionistische nederzetting te willen vestigen, een geheime nucleaire centrale te bouwen of in opdracht van de Amerikaanse overheid de onmetelijke drinkwaterreserves van Patagonië te gaan confisqueren.
Als hij in het aangrenzende Argentinië het moerasland Esteros del Iberà, 7000 vierkante kilometer, koopt om het aan de natuur terug te geven, wordt daar eveneens een haatcampagne tegen hem opgezet.
Ondertussen zijn de plooien met de Chileense en Argentijnse overheid glad gestreken. Het Pumalin reservaat is als nationaal natuurmonument erkend en Tompkins schonk andere stukken grond, waaronder het Corcovado Park, als natuurreservaat terug aan de Chileense staat. De Argentijnen zijn nu trots op het natuurpark Esteros del Iberà.
Douglas Tompkins bleef een avonturier. Begin december startte hij een kayaktrip met 5 vrienden op het Chileense meer General Carrera. Door de hoge golven sloeg zijn kayak om en viel hij in het ijskoude water. Zijn vrienden wisten hem nog uit het water te krijgen en een legerhelicopter kon Tompkins evacueren naar een hospitaal. Maar het was te laat. Tompkins, 72 jaar, overleed aan onderkoeling. Hij stierf zoals hij altijd had geleefd: avontuurlijk, in de ongerepte natuur en in de volle overtuiging dat niet de mens over de natuur hoorde te heersen maar dat de natuur het laatste woord verdiend. Hij laat de wereld enkele van de mooiste Zuid-Amerikaanse natuurreservaten na.
Wat als iemand die zwemt in het geld gek is op natuur? Tompkins liet ons zien wat er dan gebeurd.
De jonge Tompkins, geboren nabij New York, was een rebelse hippie. Op zijn 17de werd hij van school gegooid. Al liftend trok hij door Amerika. De knappe dame die hem een lift gaf in Californië, Suzie, zou zijn eerste vrouw worden. Samen openden ze in 1963 in San Francisco een winkel in outdoorkledij: The North Face. In 1969 verkochten ze de zaak om expedities naar Zuid Amerika te maken. Bergtoppen beklimmen, trektochten, en in een gammel VW-busje rondtoeren in Patagonië.
Terug in Californië startten ze een nieuwe kledingzaak: Esprit de Corps, later Esprit. Het merk slaat aan en Tompkins verovert de halve wereld. De rebel wordt multimiljonair, maar zijn zin voor avontuur verliest hij niet.
Het boek ‘Deep ecology: living as nature mattered’ dat dieper ingaat op de filosofie van de Noorse ecologist Arne Naess slaat hem van zijn paard. De Noor weerlegt het recht van de mens om de natuur te exploiteren. De mens maakt deel van de natuur, maar heeft geen bevoorrechtte positie. Naess wil de mens en natuur weer in harmonie brengen.
Tompkins gaat niet langer kleren verkopen, wat hij voortaan als een symbool van intellectueel lege consumptie ziet. In 1990 verkoopt hij Esprit voor 150 miljoen dollar en keert terug naar Patagonië. Hij begint er grond op te kopen om de natuur te herstellen. Zijn eerste aankoop, in 1990, een 162 vierkante kilometer wouden, meren, Andesbergen en fjorden, kost 600.000 dollar. Hij doopt zijn natuurpark Pumelin, naar de Poema waarvoor hij het biotoop wil herstellen.
Douglas koopt boeren uit, verbiedt veeteelt, zegt bosbouwers de wacht aan, blokkeert zalmkwekerijen en torpedeert de aanleg van dammen voor hydro-electrische centrales. Dar roept natuurlijk verzet op.
Gestaag groeit het natuurgebied. Op een gegeven moment snijdt het reservaat Chili dwars door midden, van de kust tot de Argentijnse grens. De Chileense militairen verdenken hem ervan een soort Amerikaanse invasie voor te bereiden. Ministers beschuldigen hem in zijn reservaat een Zionistische nederzetting te willen vestigen, een geheime nucleaire centrale te bouwen of in opdracht van de Amerikaanse overheid de onmetelijke drinkwaterreserves van Patagonië te gaan confisqueren.
Als hij in het aangrenzende Argentinië het moerasland Esteros del Iberà, 7000 vierkante kilometer, koopt om het aan de natuur terug te geven, wordt daar eveneens een haatcampagne tegen hem opgezet.
Ondertussen zijn de plooien met de Chileense en Argentijnse overheid glad gestreken. Het Pumalin reservaat is als nationaal natuurmonument erkend en Tompkins schonk andere stukken grond, waaronder het Corcovado Park, als natuurreservaat terug aan de Chileense staat. De Argentijnen zijn nu trots op het natuurpark Esteros del Iberà.
Douglas Tompkins bleef een avonturier. Begin december startte hij een kayaktrip met 5 vrienden op het Chileense meer General Carrera. Door de hoge golven sloeg zijn kayak om en viel hij in het ijskoude water. Zijn vrienden wisten hem nog uit het water te krijgen en een legerhelicopter kon Tompkins evacueren naar een hospitaal. Maar het was te laat. Tompkins, 72 jaar, overleed aan onderkoeling. Hij stierf zoals hij altijd had geleefd: avontuurlijk, in de ongerepte natuur en in de volle overtuiging dat niet de mens over de natuur hoorde te heersen maar dat de natuur het laatste woord verdiend. Hij laat de wereld enkele van de mooiste Zuid-Amerikaanse natuurreservaten na.