In 1997 startte PIDPA de waterwinning in de Netevallei te Balen op basis van een oude slapende vergunning.
In 2005 verleende de provincie Antwerpen aan PIDPA (dus aan zichzelf) een vernieuwing van een grondwaterwinning tot 2025.
Doordat de winning van PIDPA voor verdroging zorgde, ging VALK in 2005 in beroep tegen de vergunning die de provincie Antwerpen aan haar zelf verleend had. De Vlaamse minister van Leefmilieu aanvaardde dat beroep en beperkte in 2006 de vergunning van PIDPA tot een proefperiode van twee jaar. Er werd een meetprogramma opgelegd om het verdrogend effect van de waterwinning te Balen beter in kaart te brengen.
Ondanks de negatieve adviezen van o.a. de Vlaamse MilieuMaatschappij VMM en de Gewestelijke Milieuvergunningscommissie verleenden minister Kris Peeters in juni 2008 bij het verstrijken van de proefvergunning een nieuwe milieuvergunning af aan PIDPA. Die vergunning werd door VALK aangevochten voor de Raad van State.
Op 3 februari 2011 werd deze vergunning vernietigd door de Raad van State.
PIDPA vroeg daarop een nieuwe vergunning aan bij de minister. Opnieuw waren de adviezen van INBO (Instituut voor Bos en NatuurOnderzoek), de Vlaamse Milieumaatschappij en de Milieuvergunningscommissie negatief. Opvallend was het advies van het Agentschap voor Natuur en Bos (ANB). Hoewel ANB in haar advies duidelijk zegt dat de waterwinning verdroging veroorzaakt met een negatief effect op de beschermde moerashabitats, was de eindconclusie voor ANB toch ‘gunstig’. Waarbij ANB de Europese natuurbeschermingswetgeving negeerde. Deze stelt dat wanneer een geplande ingreep een negatief effect heeft op habitats of habitatsoorten in de Europese beschermingszones, er geen vergunning kan toegekend worden.
Op 9 januari 2012 verleende leefmilieuminister Joke Schauvlieghe een nieuwe milieuvergunning aan PIDPA. Bij de vorige vernietigde vergunning kon PIDPA jaarlijks 1 750 000 m³ grondwater winnen in het natuurgebied. In de nieuwe vergunning werd dit lichtjes ingeperkt tot 1 690 000 m³. De vergunning was dus bijna identiek aan de vernietigde vergunning.
Natuurlijk liet VALK het daar niet bij zitten en startte een nieuwe procedure voor de Raad van State. Meester Gwijde Vermeire uit Gent, die al eerder zijn mannetje had gestaan in gelijkaardige zaken (o.a. de vorige procedure voor de Raad van State), werd door VALK aangesteld als advocaat.
Meester Vermeire was ook de advocaat die Natuurpunt vertegenwoordigde toen die vereniging enkele jaren geleden een geding aanspande voor de Raad van State omwille van verdroging van natuurgebieden te Brasschaat. De auditeur volgde de argumentatie van Natuurpunt en adviseerde de Raad om de waterwinningsvergunning te vernietigen. Helaas trok Natuurpunt de klacht voor de Raad van State in na een overleg met PIDPA. Natuurpunt kreeg toen een gebied van PIDPA in beheer.
In 2013 volgde de auditeur van de Raad van State de argumenten van VALK en adviseerde de Raad de vergunning te vernietigen.
Het vernietigen van de vergunning gebeurde effectief op de zitting van de Raad van 24 april 2014. De Raad vernietigde de milieuvergunning van PIDPA wegens schending van de habitatrichtlijn en het Natuurdecreet.
In 2005 verleende de provincie Antwerpen aan PIDPA (dus aan zichzelf) een vernieuwing van een grondwaterwinning tot 2025.
Doordat de winning van PIDPA voor verdroging zorgde, ging VALK in 2005 in beroep tegen de vergunning die de provincie Antwerpen aan haar zelf verleend had. De Vlaamse minister van Leefmilieu aanvaardde dat beroep en beperkte in 2006 de vergunning van PIDPA tot een proefperiode van twee jaar. Er werd een meetprogramma opgelegd om het verdrogend effect van de waterwinning te Balen beter in kaart te brengen.
Ondanks de negatieve adviezen van o.a. de Vlaamse MilieuMaatschappij VMM en de Gewestelijke Milieuvergunningscommissie verleenden minister Kris Peeters in juni 2008 bij het verstrijken van de proefvergunning een nieuwe milieuvergunning af aan PIDPA. Die vergunning werd door VALK aangevochten voor de Raad van State.
Op 3 februari 2011 werd deze vergunning vernietigd door de Raad van State.
PIDPA vroeg daarop een nieuwe vergunning aan bij de minister. Opnieuw waren de adviezen van INBO (Instituut voor Bos en NatuurOnderzoek), de Vlaamse Milieumaatschappij en de Milieuvergunningscommissie negatief. Opvallend was het advies van het Agentschap voor Natuur en Bos (ANB). Hoewel ANB in haar advies duidelijk zegt dat de waterwinning verdroging veroorzaakt met een negatief effect op de beschermde moerashabitats, was de eindconclusie voor ANB toch ‘gunstig’. Waarbij ANB de Europese natuurbeschermingswetgeving negeerde. Deze stelt dat wanneer een geplande ingreep een negatief effect heeft op habitats of habitatsoorten in de Europese beschermingszones, er geen vergunning kan toegekend worden.
Op 9 januari 2012 verleende leefmilieuminister Joke Schauvlieghe een nieuwe milieuvergunning aan PIDPA. Bij de vorige vernietigde vergunning kon PIDPA jaarlijks 1 750 000 m³ grondwater winnen in het natuurgebied. In de nieuwe vergunning werd dit lichtjes ingeperkt tot 1 690 000 m³. De vergunning was dus bijna identiek aan de vernietigde vergunning.
Natuurlijk liet VALK het daar niet bij zitten en startte een nieuwe procedure voor de Raad van State. Meester Gwijde Vermeire uit Gent, die al eerder zijn mannetje had gestaan in gelijkaardige zaken (o.a. de vorige procedure voor de Raad van State), werd door VALK aangesteld als advocaat.
Meester Vermeire was ook de advocaat die Natuurpunt vertegenwoordigde toen die vereniging enkele jaren geleden een geding aanspande voor de Raad van State omwille van verdroging van natuurgebieden te Brasschaat. De auditeur volgde de argumentatie van Natuurpunt en adviseerde de Raad om de waterwinningsvergunning te vernietigen. Helaas trok Natuurpunt de klacht voor de Raad van State in na een overleg met PIDPA. Natuurpunt kreeg toen een gebied van PIDPA in beheer.
In 2013 volgde de auditeur van de Raad van State de argumenten van VALK en adviseerde de Raad de vergunning te vernietigen.
Het vernietigen van de vergunning gebeurde effectief op de zitting van de Raad van 24 april 2014. De Raad vernietigde de milieuvergunning van PIDPA wegens schending van de habitatrichtlijn en het Natuurdecreet.